Nynorskordboka
disharmoni
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein disharmoni | disharmonien | disharmoniar | disharmoniane |
Opphav
av dis-Tyding og bruk
- i musikk: mangel på harmoni (1);
Døme
- musikk som vekslar mellom roleg harmoni og skjerande disharmoni
Døme
- disharmoni mellom far og son;
- disharmoni i viktige verdispørsmål