Nynorskordboka
dekadanse
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein dekadanse | dekadansen | dekadansar | dekadansane |
Uttale
dekadanˊse; dekadanˊgseOpphav
gjennom fransk, frå latin de- og cadere ‘falle’; jamfør de-Tyding og bruk
- oppløysing som følgje av overdriven forfining;
Døme
- vestleg dekadanse;
- teikn på dekadanse;
- åndeleg dekadanse
- litterær retning mot slutten av 1800-talet der det vart uttrykt forakt for borgarlege konvensjonar
Døme
- den franske dekadansen