Nynorskordboka
bytte 2
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit bytte | byttet | bytte | bytta |
Походження
gjennom bokmål, frå tysk Beute; same opphav som byte (2Значення та вживання
- noko som er røva eller teke med makt
Приклад
- tjuvane delte byttet mellom seg
- dyr som har vore mål for jakt og/eller fangst
Приклад
- jegeren lurer seg inn på byttet;
- ørna sette klørne i byttet sitt
Фіксовані вирази
- bli eit bytte forbli utnytta av
- bli eit bytte for spekulantar