Nynorskordboka
vinke
vinka
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å vinkaå vinke | vinkar | vinka | har vinka | vink!vinka!vinke! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| vinka + іменник | vinka + іменник | den/det vinka + іменник | vinka + іменник | vinkande |
Походження
frå lågtysk; samanheng med vankeЗначення та вживання
- gjere viftande rørsler med handa eller armen, som helsing eller signal til nokon (som er litt lengre vekk)
Приклад
- ho vinkar med handa;
- dei vinka farvel;
- eg vinka på ein taxi;
- vinke til nokon;
- vinke nokon vekk
- verke dragande;
Приклад
- ære og vinning vinkar i det fjerne