Nynorskordboka
tukle
tukla
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å tuklaå tukle | tuklar | tukla | har tukla | tukl!tukla!tukle! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| tukla + іменник | tukla + іменник | den/det tukla + іменник | tukla + іменник | tuklande |
Походження
norrønt þukla; av tukke (2Значення та вживання
- ta på eller manøvrere med fingrane;
Приклад
- tukle med geværet;
- sitje og tukle med håret sitt
- i overført tyding: forandre til det verre;øydeleggje
Приклад
- tukle med naturen;
- dessverre vart lova tukla med
- ta på med ein seksuell hensikt;
Приклад
- tukle med seg sjølv;
- ho ville ikkje bli tukla med