Nynorskordboka
tilhøve
іменник середній
однина | множина | ||
---|---|---|---|
неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
eit tilhøve | tilhøvet | tilhøve | tilhøva |
Значення та вживання
- høve, forhold (mellom to eller fleire individ, ting, omgrep);
Приклад
- makttilhøve;
- venskapstilhøve;
- årsakstilhøve;
- tilhøvet mellom partane, venene;
- ha eit godt, dårleg tilhøve til nokon;
- tilhøvet mellom kyrkja og staten