Nynorskordboka
søkkje, søkke 3
søkkja, søkka
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å søkkaå søkke | søkker | søkkte | har søkkt | søkk! |
| å søkkjaå søkkje | søkkjer |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| søkkt + іменник | søkkt + іменник | den/det søkkte + іменник | søkkte + іменник | søkkande |
| søkkjande | ||||
Походження
norrønt søkkva, søkkja; jamfør søkke (2Значення та вживання
få til å søkke (2, 1);
Приклад
- søkke ein kondemnert fiskebåt;
- søkke noko på djupet;
- bli søkkt ned med steinar