Nynorskordboka
sinn 1
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit sinn | sinnet | sinn | sinna |
Походження
frå lågtyskЗначення та вживання
- (det indre i mennesket som stad for) tankar og kjensler;
Приклад
- få ro i sinnet;
- vere lett, tung til sinns – i godt, dårleg humør;
- vere sjuk på sinnet – vere sinnssjuk
Приклад
- ha eit kjenslevart sinn
Фіксовані вирази
- i sinn og skinnbåde åndeleg og fysisk; heilt igjennom