Nynorskordboka
mandat
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit mandat | mandatet | mandat | mandata |
Походження
frå latin , av mandare ‘påleggje, gje i oppdrag’Значення та вживання
Приклад
- ha mandat til å gjere noko;
- ha mandat frå styret
- arbeidsoppgåve, oppdrag
Приклад
- nemnda har fått eit vidt mandat
- verv som representant i ei folkevald forsamling;plass på Stortinget eller liknande
Приклад
- partiet fekk to nye mandat ved valet
- styring, forvalting, overhøgd, særleg over tidlegare koloniar
Фіксовані вирази
- bunde mandatstandpunkt som er avgjort på førehand
- dei fekk bunde mandat frå partiet