Nynorskordboka
lure 1
lura
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å luraå lure | lurarlurer | lurte | har lurt | lur! |
| lurar | lura | har lura | lur!lura!lure! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| lurt + іменник | lurt + іменник | den/det lurte + іменник | lurte + іменник | lurande |
| lura + іменник | lura + іменник | den/det lura + іменник | lura + іменник | |
Походження
truleg frå lågtysk luren ‘lure på, bedra’Значення та вживання
- vente på eit høve;halde seg skjult og lytte eller sjå etter noko
Приклад
- katten ligg og lurer på fuglane;
- det lurer farar kvar ein går
- spekulere eller gruble på noko
Приклад
- eg lurer på kor gammal ho er
Приклад
- no er det snart slik at eg lurer på om dei kjem
Приклад
- der lurte du han godt!
- eg vart lurt for vekslepengane;
- vi lot oss lure av svindlarar