Nynorskordboka
intonasjon
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein intonasjon | intonasjonen | intonasjonar | intonasjonane |
Походження
frå fransk; jamfør intonereЗначення та вживання
- i musikk: fastsetjing av ein tone (med eit instrument eller med røysta)
Приклад
- songaren hadde ein presis intonasjon
- i orgel- og pianobygging: siste justering for å få alle røystene i instrumentet til å klinge godt saman
Приклад
- dei brukte lang tid på montering og intonasjon av orgelet
- i språkvitskap: setningsmelodi, tonegang