Nynorskordboka
instans
іменник чоловічий
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| ein instans | instansen | instansar | instansane |
Походження
gjennom tysk eller fransk; frå latin instantia ‘nærvære’Значення та вживання
- i jus: steg i rekkja av domstolar
Приклад
- anke til ein høgare instans
- steg eller ledd, til dømes innan ein administrasjon
Приклад
- instruks frå overordna instansar
Приклад
- offisielle norske instansar;
- ein offentleg instans
Фіксовані вирази
- i første instansi første omgang
- i siste instanstil sist;
når alt kjem til alt