Nynorskordboka
forhøyre
forhøyra
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å forhøyraå forhøyre | forhøyrer | forhøyrde | har forhøyrt | forhøyr! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| forhøyrd + іменник | forhøyrt + іменник | den/det forhøyrde + іменник | forhøyrde + іменник | forhøyrande |
Походження
frå lågtysk eller tysk; av for- (2Значення та вживання
ta opp politiforklaring eller forklaring i retten av;
spørje ut, eksaminere
Приклад
- forhøyre ein mistenkt
Фіксовані вирази
- forhøyre segspørje seg for;
skaffe seg greie på- forhøyre seg om kva tid toget går