Nynorskordboka
døme 1
іменник середній
| однина | множина | ||
|---|---|---|---|
| неозначена форма | означена форма | неозначена форма | означена форма |
| eit døme | dømet | døme | døma |
Походження
norrønt dǿmi; av døme (2Значення та вживання
- einskilt tilfelle som illustrerer ein allmenn regel, representerer ei gruppe eller liknande;
Приклад
- gje døme på noko;
- eit typisk døme
- førebilete eller mønster;
Приклад
- motet hennar er eit døme for oss alle
Фіксовані вирази
- til dømesfor å nemne eit døme;
for eksempel;
forkorta t.d.