Nynorskordboka
forstille
forstilla
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å forstillaå forstille | forstiller | forstilte | har forstilt | forstill! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| forstilt + іменник | forstilt + іменник | den/det forstilte + іменник | forstilte + іменник | forstillande |
Походження
frå tysk , opphavleg med tyding ‘stille noko på ein annan måte enn den naturlege’; av for- (2Значення та вживання
brukt som adjektiv: uekte
Приклад
- eit forstilt uttrykk;
- forstilt venlegheit
Фіксовані вирази
- forstille seggjere seg til, gjere seg annleis enn ein verkeleg er
- forstille seg i selskap med andre