Nynorskordboka
anerkjenne
anerkjenna
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å anerkjennaå anerkjenne | anerkjenner | anerkjende | har anerkjent | anerkjenn! |
| anerkjente |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| anerkjend + іменник | anerkjent + іменник | den/det anerkjende + іменник | anerkjende + іменник | anerkjennande |
| anerkjent + іменник | den/det anerkjente + іменник | anerkjente + іменник | ||
Походження
gjennom bokmål; frå tysk anerkennenЗначення та вживання
- sjå som rett eller gjeldande, samtykkje i
Приклад
- anerkjenne ein stat;
- anerkjenne eit argument;
- anerkjenne eit krav
- akte, setje høgt, rose, hylle
Приклад
- anerkjenne framifrå forskingsresultat