Artikkelside

Nynorskordboka

vogn

substantiv hokjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
ei vognvognavognervognene

Opphav

norrønt vagn m; samanheng med vege (2

Tyding og bruk

  1. køyretøy, transportreiskap med overstell som må kvile på minst éin aksling med hjul på kvar side
    Døme
    • barnevogn;
    • handvogn;
    • jernbanevogn;
    • hest og vogn;
    • faren ville ikkje låne bort vognabilen;
    • ho kjende seg som femte hjul på vognatil overs
  2. vognlass
    Døme
    • fire vogner sand
  3. maskindel som går att og fram
    Døme
    • vogna på ein skrivemaskin