Nynorskordboka
vanskeleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| vanskeleg | vanskeleg | vanskelege | vanskelege |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| vanskelegare | vanskelegast | vanskelegaste |
Tyding og bruk
- som skaper vanskar, tung, vand (2, 1);ikkje lett
Døme
- eit vanskeleg arbeid, spørsmål;
- ha det vanskeleg økonomisk;
- ha vanskeleg for å svare for seg
- som ikkje er lett å gjere til lags eller å ha med å gjere;noko vrang
Døme
- vanskeleg å vere i lag med;
- ha eit vanskeleg sinn
Faste uttrykk
- i ein vanskeleg aldersærl: i puberteten