Nynorskordboka
umogeleg, umogleg
adjektiv
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
umogeleg | umogeleg | umogelege | umogelege |
umogleg | umogleg | umoglege | umoglege |
gradbøying | ||
---|---|---|
komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
umogelegare | umogelegast | umogelegaste |
umoglegare | umoglegast | umoglegaste |
Tyding og bruk
- ikkje mogleg;
Døme
- ei umogeleg oppgåve;
- det er (plent) umogeleg å kome over her;
- det er ikkje umogeleg – det kan godt tenkjast;
- krevje det umogelege av ein
- som adverb:
- det kan umogeleg vere rett
Faste uttrykk
- ?ikkje mogleg (ut frå naturlovene)
- gjere seg umoglegarbeide eller gå fram slik at ein ikkje kan brukast
- gjere seg umogleg som statsministerkandidat