Nynorskordboka
trevl, trevle 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein trevl | trevlen | trevlar | trevlane |
| ein trevle | |||
Opphav
norrønt trefill; diminutiv av trave (1Tyding og bruk
Døme
- det hang trevlar frå skjorteerma
- fiber, til dømes i kroppsvev og i planter
Døme
- utnytte noko til siste trevlen