Nynorskordboka
tilhøve
substantiv inkjekjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
eit tilhøve | tilhøvet | tilhøve | tilhøva |
Tyding og bruk
- høve, forhold (mellom to eller fleire individ, ting, omgrep);
Døme
- makttilhøve;
- venskapstilhøve;
- årsakstilhøve;
- tilhøvet mellom partane, venene;
- ha eit godt, dårleg tilhøve til nokon;
- tilhøvet mellom kyrkja og staten