Nynorskordboka
terning
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein terning | terningen | terningar | terningane |
Opphav
norrønt ten(n)ingr, truleg av lågtysk terninc; frå latin quaternio ‘firar i terningspel’Tyding og bruk
- kubisk spelebrikke med (oftast) seks like sider der kvar side har mellom éin til seks prikkar
Døme
- spele med terningar;
- kaste terningane
- lite, meir eller mindre kubisk stykke av noko, til dømes av ei matvare
Døme
- skjere kjøt i terningar
- som etterledd i ord som
- buljongterning
Faste uttrykk
- terningen er kastaavgjerda er teken;
jamfør loddet er kasta - trille terning
- melde med terningkast (2)
- om eg skulle trille terning, hadde konserten fått terningkast tre
- avgjere noko tilfeldig
- dei må ha trilla terning for å kome til denne konklusjonen