Nynorskordboka
taue
taua
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å tauaå taue | tauar | taua | har taua | tau!taua!taue! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| taua + substantiv | taua + substantiv | den/det taua + substantiv | taua + substantiv | tauande |
Opphav
av engelsk towTyding og bruk
dra (1), slepe (2, 1), særleg skip eller bilar
Døme
- etter ulykka vart bilen taua til nærmaste verkstad;
- Kystvakta tauer skipet mot land
Faste uttrykk
- taue bortfjerne eit køyretøy frå ein stad ved hjelp av bergingsbil eller liknande;
taue inn (1)- politiet har makt til å taue bort ulovleg parkerte bilar
- taue inn
- fjerne eit køyretøy frå ein stad ved hjelp av bergingsbil eller liknande;
taue bort- kommunen må taue inn bilar uten skilt
- bringe inn til politistasjonen;
pågripe- dei som ikkje oppførte seg bra, vart taua inn av politiet
- få fatt i;
fange (3, 2)- vi prøvde å taue inn ein ny kasserar i foreininga