Artikkelside

Nynorskordboka

surre 2

surra

verb
Bøyningstabell for dette verbet
infinitivpresenspreteritumpresens perfektumimperativ
å surraå surresurrarsurrahar surrasurr!surra!surre!
Bøyningstabell for dette verbet (partisippformer)
perfektum partisipppresens partisipp
hankjønn /
hokjønn
inkjekjønnbunden formfleirtal
surra + substantivsurra + substantivden/det surra + substantivsurra + substantivsurrande

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

  1. binde fast med tau eller liknande
    Døme
    • surre (fast) noko;
    • dekkslasta måtte surrast
  2. binde saman
    Døme
    • pakka var dårleg surra