Nynorskordboka
strekk 1
substantiv hankjønn eller intetkjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein strekk | strekken | strekkar | strekkane |
| inkjekjønn | eit strekk | strekket | strekk | strekka |
Opphav
av strekkje (2Tyding og bruk
- det å strekkje eller bli strekt
Døme
- bolten toler strekk
- utspent eller tøygd stilling eller tilstand
Døme
- få god strekk på armane;
- liggje med foten i strekk etter eit beinbrot;
- på rekruttskulen må strekken på køya vere i orden
Døme
- få ein strekk i sida;
- han fekk ein strekk i lyska
Døme
- eit tau med god strekk i
- i segling: veg mellom to vendingar under kryssing;
Døme
- ha vinden hardt imot på siste strekket
Døme
- køyre eit langt strekk
Faste uttrykk
- i eitt strekkutan stans
- i strekksamanhengande
- det regna fleire dagar i strekk