Nynorskordboka
sperre 2
sperra
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å sperraå sperre | sperrar | sperra | har sperra | sperr!sperra!sperre! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| sperra + substantiv | sperra + substantiv | den/det sperra + substantiv | sperra + substantiv | sperrande |
Opphav
norrønt sperra; i tyding 1 frå lågtyskTyding og bruk
- setje opp sperre (1, 2)
Døme
- sperre ein veg, ei gate;
- sperre av eit område;
- bilen stod slik at han sperra trafikken
- i perfektum partisipp:
- ein sperra konto – konto som ikkje står fritt til rådvelde for innehavaren
Døme
- sperre opp auga
- stå strak, spent (1;gjere motstand
- binde i hop to og to (fiskar eller fuglar) som skal hengjast til tørking
Faste uttrykk
- sperra satssats (7) med større mellomrom mellom bokstavane enn vanleg
- sperre innesetje i fengsel