Nynorskordboka
snill
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| snill | snilt | snille | snille |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| snillare | snillast | snillaste |
Opphav
norrønt snjallr ‘dugande, god, klok’Tyding og bruk
- god å omgåast med;
Døme
- vere snill og medgjerleg;
- ver snill no, gut!
- ein snill hund
- god, kjærleg
Døme
- ei snill og omsorgsfull mor
- brukt som adverb:
- det var snilt gjort
- gjevmild
Døme
- få noko av ein snill onkel
- hjelpsam, venleg
Døme
- snille grannar;
- slå på lyset, er du snill;
- vil du vere så snill å gjere meg ei teneste?
- i utrop:
Døme
- snille deg, det treng du ikkje gjere!