Nynorskordboka
skusle 2
skusla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å skuslaå skusle | skuslar | skusla | har skusla | skusl!skusla!skusle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| skusla + substantiv | skusla + substantiv | den/det skusla + substantiv | skusla + substantiv | skuslande |
Opphav
norrønt skutla; kanskje same opphav som skusle (1Tyding og bruk
spille, øyde i småslumpar;
somle bort
Døme
- skusle bort, vekk noko