Nynorskordboka
skuldig, skyldig 2
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| skuldig | skuldig | skuldige | skuldige |
| skyldig | skyldig | skyldige | skyldige |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| skuldigare | skuldigast | skuldigaste |
| skyldigare | skyldigast | skyldigaste |
Tyding og bruk
- som har, står i moralsk skuld (1);ikkje saklaus
Døme
- gjere seg skuldig i ein feil;
- vere skuldig i eit brotsverk;
- vere nokon stor takk skuldig;
- bli svar skuldig
- som substantiv:
- dømme den skuldige
- som har plikt til å betale;
Døme
- vere skuldig 1000 kr;
- betale det ein er skuldig