Nynorskordboka
rekkjefølgje, rekkjefølge, rekkjefylgje, rekkefølgje, rekkefølge, rekkefylgje
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei rekkefølge | rekkefølga | rekkefølger | rekkefølgene |
| ei rekkefølgje | rekkefølgja | rekkefølgjer | rekkefølgjene |
| ei rekkefylgje | rekkefylgja | rekkefylgjer | rekkefylgjene |
| ei rekkjefølge | rekkjefølga | rekkjefølger | rekkjefølgene |
| ei rekkjefølgje | rekkjefølgja | rekkjefølgjer | rekkjefølgjene |
| ei rekkjefylgje | rekkjefylgja | rekkjefylgjer | rekkjefylgjene |
Opphav
av rekkje (1Tyding og bruk
- det å følgje på kvarandre;
Døme
- kome i tett rekkjefølgje
- innbyrdes plassering som ledda i ei rekkje har;
Døme
- nemne noko i rett rekkjefølgje