Nynorskordboka
punktum
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit punktum | punktumet | punktum | punktuma |
Opphav
frå latin, av pungere ‘stikke’Tyding og bruk
- skiljeteikn (.) som markerer slutten på ei setning
- teikn for forkorting, til dømes i ‘ca.’ for ‘cirka’
- skiljeteikn ved tidsuttrykk
Døme
- han fekk tida 1.57.05;
- kl. 11.05
- teikn som markerer rekkjetal
Døme
- 3. opplag;
- Harald 5.
- i jus: avsnitt mellom to punktumteikn i ein tekst
Døme
- § 2 andre ledd tredje punktum
Faste uttrykk
- setje punktum forslutte av
- dei set punktum for debatten