Nynorskordboka
mangle 2
mangla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å manglaå mangle | manglar | mangla | har mangla | mangl!mangla!mangle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| mangla + substantiv | mangla + substantiv | den/det mangla + substantiv | mangla + substantiv | manglande |
Opphav
gjennom nederlandsk, frå lågtysk mangelen, av mange(l) ‘manglestokk’, frå mellomalderlatin; av gresk manganon ‘kastemaskin (i krig)'Tyding og bruk
om eldre forhold: rulle eller presse tøy med mangletre og manglestokk