Nynorskordboka
lune 1
substantiv intetkjønn eller hunkjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hokjønn | ei lune | luna | luner | lunene |
| inkjekjønn | eit lune | lunet | lune | luna |
Opphav
gjennom lågtysk ‘månefase, skiftande huglag’; frå latin luna ‘måne’, etter trua på at månen påverkar sinnetTyding og bruk
Døme
- vere i godt lune
Døme
- få eit lune;
- det er vel berre eit lune