Nynorskordboka
linn
adjektiv
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
linn | lint | linne | linne |
gradbøying | ||
---|---|---|
komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
linnare | linnast | linnaste |
Opphav
opphavleg ‘bøyeleg, som gjev etter’; innverknad frå lin (3Tyding og bruk
- mild;lite salt
Døme
- linn suppe;
- linn i smaken
- brukt som adverb: forsiktig
Døme
- klappe lint
Døme
- linne former av adjektiv
Faste uttrykk
- linn bøyingi språkvitskap, om verb i germanske språk: bøying med tillagd ending i preteritum; til skilnad frå sterk bøying
- linne substantivsubstantiv som endar på trykklett vokal;
til skilnad frå sterke substantiv - linne verbi germanske språk: verb som lagar preteritum med bøyingsending;
til skilnad frå sterke verb