Nynorskordboka
land 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit land | landet | land | landa |
Opphav
norrønt landTyding og bruk
- del av jordoverflata som ikkje er dekt av vatn
Døme
- tørt land;
- båten la frå land;
- dra båten på land;
- ro til land;
- inne ved land
- geografisk og politisk eining;rike, stat
Døme
- her i landet;
- dei afrikanske landa;
- rike land;
- land og folk
- som etterledd i ord som
- fedreland
- granneland
- industriland
- utland
Døme
- bu på landet;
- flytte frå landet til byen;
- gjensidig forståing mellom by og land
- førestelt eller abstrakt stad eller tilstand
Døme
- barndomens land
Faste uttrykk
- bryte/erobre/vinne nytt landgjere noko som ikkje er gjort før, til dømes innan kunst eller vitskap
- prosessen var eit forsøk på å bryte nytt land;
- musikken erobrar nytt land;
- forskarane vann nytt land for vitskapen
- hale/dra i landfå i stand til sist;
berge- hale i land sigeren;
- dei drog prosjektet i land
- den må du lenger ut på landet meddette får du meg ikkje til å tru
- gudsord frå landetnaiv, urøynd person
- gå i landslutte som sjømann
- gå på land
- her til landsher i landet
- i land
- på landjorda
- ta arbeid i land etter nokre år til sjøs
- opp på eller inn til land
- hoppe i land frå båten;
- vrakgods som driv i land
- land og strandindre og ytre strok;
mange stader;
heile landet- fare land og strand rundt
- på landpå landjorda
- forsøpling både i havet og på land
- ro seg i landkome seg ut av ein floke (ved å endre taktikk)
- sjå landsjå enden på eit langvarig arbeid eller liknande
- ta landom båt: nå stranda
- til lands
- inn til land;
i land (2)- kome seg til lands
- på landjorda;
på land- trafikken til lands, til sjøs og i lufta
- vite kvar landet liggskjøne den aktuelle situasjonen