Nynorskordboka
kvinke
kvinka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å kvinkaå kvinke | kvinkar | kvinka | har kvinka | kvink!kvinka!kvinke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| kvinka + substantiv | kvinka + substantiv | den/det kvinka + substantiv | kvinka + substantiv | kvinkande |
Opphav
norrønt kveinkaTyding og bruk
- særleg om hundar: klynke, bere seg ille
- om folk: sutre, klage (for småting)