Nynorskordboka
krut
substantiv inkjekjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
eit krut | krutet | krut | kruta |
Opphav
av lågtysk krut, kortform av bussenkrut ‘børsekrydder’Tyding og bruk
Faste uttrykk
- halde krutet tørtvere budd på kamp
- ikkje ha funne opp krutetvere dum eller godtruen
- ikkje spare på krutetikkje vere atterhalden med å bruke sterke verkemiddel;
kome med sterke utsegner- han sparte ikkje på krutet da han fortalde kva som hadde skjedd
- skyte med laust krutkome med sterke påstandar som det ikkje er hald i