Nynorskordboka
koloni
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein koloni | kolonien | koloniar | koloniane |
Opphav
frå latin , av colere ‘dyrke’Tyding og bruk
- landområde som ein stat har erobra og styrer over, ofte langt unna det opphavlege territoriet sitt
Døme
- mange europeiske land hadde koloniar i Afrika;
- økonomisk utbyting av koloniane
- krins av landsmenn i utlandet;samfunn av nybyggjarar
Døme
- dei norske koloniane i Amerika
- gruppe av personar med felles bakgrunn, interesser eller fag som er samla på ein stad
Døme
- ein koloni av bohemar og kunstnarar
- stad der ei gruppe personar er samla for ei (kort) tid
- som etterledd i ord som
- feriekoloni
- samling av dyr eller planter på ein stad
Døme
- ein stor koloni av sjøfugl
- samanhengande samling av dyr utvikla frå eitt individ gjennom ukjønna formeiring
Døme
- ein koloni av koralldyr