Nynorskordboka
knake
knaka
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å knakaå knake | knakar | knaka | har knaka | knak!knaka!knake! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| knaka + substantiv | knaka + substantiv | den/det knaka + substantiv | knaka + substantiv | knakande |
Opphav
truleg lydordTyding og bruk
- lyde brakande eller knasande;
Døme
- knake og brake;
- knake i ledda;
- isen knakar;
- det knaka i ein planke
- i overført tyding: vise teikn på at noko kan ta slutt eller bli øydelagd
Døme
- det knakar i pensjonssystemet
- i overført tyding: vise styrke og framgang
Døme
- åkrane spirer så det knakar
Faste uttrykk
- knake i skøytane
- vere nær ved å falle frå kvarandre
- stolen tok til å knake i skøytane
- vere nær ved å ta slutt
- koalisjonen knakar i skøytane
- tenkje så det knakartenkje grundig
- han tenkte så det knaka