Nynorskordboka
klandre 1
klandra
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å klandraå klandre | klandrar | klandra | har klandra | klandr!klandra!klandre! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| klandra + substantiv | klandra + substantiv | den/det klandra + substantiv | klandra + substantiv | klandrande |
Opphav
norrønt klandraTyding og bruk
gje skulda;
Døme
- ingen kan klandre deg for det som hende;
- eg vil ikkje klandre nokon