Nynorskordboka
kjensleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| kjensleg | kjensleg | kjenslege | kjenslege |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| kjenslegare | kjenslegast | kjenslegaste |
Opphav
av kjenne (2Tyding og bruk
- som ein kan kjenne att;
Døme
- eit kjensleg landemerke
- som lett oppfattar eller reagerer på ytre påverknad;
Døme
- ein kjensleg nerve
- som vekkjer sterke kjensler eller kan verke støytande;
Døme
- eit kjensleg spørsmål
- som ein kan kjenne eller merke;