Artikkelside

Nynorskordboka

kanon 2

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein kanon	kanonen	kanonar	kanonane

Uttale

kanoˊn

Opphav

av italiensk cannone, opphavleg ‘stort røyr’, av canna ‘røyr’; samanheng med kanal

Tyding og bruk

artillerivåpen som skyt med flat kulebane
Døme
- fyre av ein kanon
apparat, maskin(del) som skyt ut noko
- - snøkanon
  - vasskanon
hardt skot i ballspel
Døme
- skyte ein kanon
toppfolk (til dømes i idrett eller politikk)
Døme
- vere ein av dei store kanonane

Faste uttrykk

laus kanon
person som handlar på ein uføreseieleg måte
ein kan ikkje ha ein laus kanon som statsråd;
han er ein laus kanon på dekk som manglar impulskontroll
skyte sporv med kanonar
bruke for sterke råder mot ein veik motstandar eller i ei lita sak