Nynorskordboka
hug 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein hug | hugen | hugar | hugane |
Opphav
norrønt hugrTyding og bruk
Døme
- vere lett i hugen;
- mora vende hugen hans
- lyst, trå, dragnad (mot noko)
Døme
- ha hug på noko;
- hugen hans stod til sjøen;
- han fekk hug til å reise ut
- førebod, varsel om at eit menneske er i kjømda
Døme
- eg høyrde hugen hans
Faste uttrykk
- hard i hugendjerv, hardhjarta
- kome i hughugse, minnast; tenkje på
- leike i hugenvere i tankane