Nynorskordboka
honnør
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein honnør | honnøren | honnørar | honnørane |
Opphav
gjennom fransk; frå latin honor ‘ære’Tyding og bruk
Døme
- det skal du ha honnør for
- militær helsing, særleg retta mot overodna eller kongeleg person
Døme
- bli gravlagd med militær honnør
Døme
- to vaksne, to barn og ein honnør, takk!
- i bridge: kvart av dei fem høgaste korta i kvar farge
Faste uttrykk
- gjere honnørom militæravdeling: stå oppstilt til parade og presentere gevær;
om einskildperson: føre handa til lua