Nynorskordboka
fuge 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei fuge | fuga | fuger | fugene |
Opphav
frå tysk; samanheng med føyeTyding og bruk
mellomrom eller skøyt mellom to element av ein konstruksjon, til dømes stykke av stein eller tre
Døme
- fugene i muren;
- unngå fukt i fugene mellom flisene