Nynorskordboka
forstue 2, forstuve
forstua, forstuva
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å forstuaå forstue | forstuar | forstua | har forstua | forstu!forstua!forstue! |
| å forstuvaå forstuve | forstuvar | forstuva | har forstuva | forstuv!forstuva!forstuve! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| forstua + substantiv | forstua + substantiv | den/det forstua + substantiv | forstua + substantiv | forstuande |
| forstuva + substantiv | forstuva + substantiv | den/det forstuva + substantiv | forstuva + substantiv | forstuvande |