Nynorskordboka
forkaste
forkasta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å forkastaå forkaste | forkastar | forkasta | har forkasta | forkast!forkasta!forkaste! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| forkasta + substantiv | forkasta + substantiv | den/det forkasta + substantiv | forkasta + substantiv | forkastande |
Opphav
frå lågtysk eller tysk; av for- (2Tyding og bruk
ikkje godta;
vrake, avvise, støyte bort
Døme
- forkaste framlegget;
- kroppen forkasta det transplanterte organet
Faste uttrykk
- forkaste segom berglag: forskyve seg vertikalt slik at laget brest