Nynorskordboka
einfaldig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| einfaldig | einfaldig | einfaldige | einfaldige |
Opphav
frå dansk, jamfør norrønt einfaldr, ‘som er folda saman éin gong’, jamfør -faldig; av forelda adjektivisk enfold ‘usamansett’Tyding og bruk
Døme
- einfaldig som eit barn;
- einfaldige spørsmål