Artikkelside

Nynorskordboka

duo

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein duo	duoen	duoar	duoane

Opphav

frå italiensk; frå latin ‘to’

Tyding og bruk

musikkstykke komponert for eller utført av to musikarar;
duett
Døme
- han spelar duo med ein trommeslagar
gruppe av to songarar eller musikarar
Døme
- publikum elskar denne duoen
- - kammerduo
to personar som opererer saman;
par (1
Døme
- duoen i midtforsvaret