Nynorskordboka
bytte 2
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit bytte | byttet | bytte | bytta |
Opphav
gjennom bokmål, frå tysk Beute; same opphav som byte (2Tyding og bruk
- noko som er røva eller teke med makt
Døme
- tjuvane delte byttet mellom seg
- dyr som har vore mål for jakt og/eller fangst
Døme
- jegeren lurer seg inn på byttet;
- ørna sette klørne i byttet sitt
Faste uttrykk
- bli eit bytte forbli utnytta av
- bli eit bytte for spekulantar